2 jaar in cognitieve therapie gezeten, waarvan 11 maanden in deeltijd. Ik was mezelf niet meer, ik leefde alleen nog voor de ander en liep mezelf compleet voor bij. Al jaren vocht ik tegen pijn, verdriet en depressieve gevoelens, met een depressie tot gevolg. Nu twee jaar na therapie, gaat het nog steeds niet altijd goed. En dat wil ik met jullie delen, omdat het geen taboe mag zijn. Je down voelen, depressief zijn is een ziekte, en daar mag best over gesproken worden. Dus hier mijn verhaal over hoe het nu gaat. Een gewone vrouw, met een verhaal.